Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία έχουν τεράστια σημασία για όλη την Ευρώπη, γιατί αυτή τη στιγμή - και μάλλον διαχρονικά - εδώ χτυπά η πολιτική καρδιά της.

Aimilia Ioannidis

Παρίσι, Γαλλία

Στη Γαλλία (και απ' ό,τι βλέπω, και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως τις μεγαλύτερες), ο δημόσιος διάλογος με αντικείμενο τις επερχόμενες ευρωεκλογές έχει ανάψει για τα καλά και οι πολιτικοί φορείς τοποθετούνται ο ένας μετά τον άλλο όχι μόνο ως προς επί μέρους ζητήματα αλλά επίσης και ως προς το θεματικό άξονα που θεωρούν ότι θα πρέπει να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της καμπάνιας τους. 

Αξιοσημείωτες περιπτώσεις η σημερινή τοποθέτηση του Ε. Μακρόν σύμφωνα με την οποία η πολιτική μάχη θα πρέπει να διεξαχθεί πάνω στο δίλημμα "προοδευτικοί ή εθνικιστές", και η άρνηση του Ζ.Λ. Μελανσόν να υπογράψει ψήφισμα που συντάχθηε από έντυπα και φορείς της άκρας αριστεράς με τίτλο "υπέρ της υποδοχής των μεταναστών", κρίνοντας (και απαντώντας κατ'αυτόν τον τρόπο στην κριτική που του ασκήθηκε) ότι δεν πρέπει να τεθεί αυτή η θεματική ως κεντρική προβληματική των ευρωεκλογών για το κόμμα του, την Ανυπότακτη Γαλλία. Το κείμενο αντιθέτως υπέγραψε ο επικεφαλής του κινήματος "Γενεές" και πρώην υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2017 Μ. Αμόν. 

Ο εσωτερικός διχασμός της αριστεράς γύρω από τα θέματα της μετανάστευσης και της ταυτότητας φαίνεται να εντείνεται, όπως φαίνεται μεταξύ άλλων και από το τρέχον αφιέρωμα του περιοδικού "Οι Δυο Κόσμοι" στην "ισλαμοαριστερά" (μερίδα της αριστεράς που κατηγορείται για ανοχή απέναντι στο φανατικό ισλαμισμό). Η "Εθνική Συνένωση" (πρώην "Εθνικό μέτωπο") της Μαρίν Λε Πεν εστιάζει στο ζήτημα της μετανάστευσης και της εθνικής ταυτότητας υπό το πρίσμα ιδίως των διαρκών τρομοκρατικών επιθέσεων και γενικότερα της τρομοκρατικής απειλής, ενώ "οι Δημοκρατικοί" (κεντροδεξιά) προβάλλουν ένα προφίλ "ήρεμης δύναμης", ταυτόχρονα γκωλικό και ευρωπαϊστικό, που προασπίζει την εθνική ταυτότητα προωθώντας παράλληλα την κοινή ευρωπαϊκή, ώστε να αποσπάσουν ψήφους από την Μ. Λε Πεν και τον Ε. Μακρόν. 

Στις δημοσκοπήσεις προηγείται η "Δημοκρατία που προχωρά" του Ε. Μακρόν, ενώ ακολουθεί η "Εθνική Συνένωση", η "Ανυπότακτη Γαλλία" και οι "Δημοκρατικοί" (τα δύο τελευταία κόμματα με μικρές διαφορές μεταξύ τους). Το Σοσιαλιστικό Κόμμα βρίσκεται προς το παρόν πολύ χαμηλά στις δημοσκοπήσεις, αφού φαίνεται να αδυνατεί να αρθρώσει σαφείς προτάσεις μετά από την πρόσφατη ανασύνταξή του. 

Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία έχουν τεράστια σημασία για όλη την Ευρώπη, γιατί αυτή τη στιγμή - και μάλλον διαχρονικά - εδώ χτυπά η πολιτική καρδιά της.