Κομισιόν: Ολοι δεσμεύτηκαν να ολοκληρωθεί η 2η αξιολόγηση το συντομότερο

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Την ολοκλήρωση της αποστολής των θεσμών, μετά από εποικοδομητικές συζητήσεις, και την επιστροφή τους στα μέσα Νοεμβρίου, αναφέρουν πηγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα.

Όπως προσθέτουν όλες οι πλευρές δεσμεύτηκαν για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν.

«Η αποστολή των θεσμών, όπως προβλεπόταν τελείωσε χτες. Εποικοδομητικές συζητήσεις έλαβαν χώρα για όλες τις κύριες πολιτικές δεσμεύσεις και θα συνεχίσουν τις προσεχείς εβδομάδες», αναφέρουν οι πηγές της Επιτροπής, προσθέτοντας πως «οι θεσμοί θα επιστρέψουν στα μέσα Νοεμβρίου» και ότι «όλες οι πλευρές δεσμεύτηκαν να ολοκληρώσουν τις διαπραγματεύσεις της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος ESM, το συντομότερο δυνατόν».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Από τον λόγο του Ελύτη , όταν του απένειμαν το βραβείο Νόμπελ. Για αυτούς, που κλείνουν τα σχολεία, στον απόδημο Ελληνισμό

Georgios Protopapas

· 

Ένα απόσπασμα από τον λόγο του Ελύτη , όταν του απένειμαν το βραβείο Νόμπελ.

Για αυτούς, που κλείνουν τα σχολεία, στον απόδημο Ελληνισμό.

Σας.....απαντά ο Ελύτης, 

"Είμαστε οι μόνοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό “ουρανό” και τη θάλασσα “θάλασσα” όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια. Χαίρομαι κι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω σ’ αυτή τη γλώσσα και σας χαιρετώ, σας αποχαιρετώ μάλλον, αφού η στιγμή έφτασε να φύγω".

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ανέκδοτη ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη μετά την απονομή
του Νόμπελ Λογοτεχνίας στη Στοκχόλμη (1979)

Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων παρουσίασε ένα ανέκδοτο κείμενο του ποιητή, από ομιλία του στους Έλληνες μετανάστες στη Στοκχόλμη. Η ομιλία του ποιητή έγινε τον Νοέμβριο του 1979, μετά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας για το έργο του. Η ομιλία μεταφέρεται αυτούσια με την επισήμανση του Ελύτη «ότι η γλώσσα είναι ένας φορέας ήθους που, αν δεν τον υπακούσεις, θα τιμωρηθείς».

Η ομιλία

«Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,

περίμενα πρώτα να τελειώσουν οι επίσημες γιορτές που προβλέπει η “Εβδομάδα Νόμπελ” και ύστερα να ’ρθω σ’ επαφή μαζί σας. Το έκανα γιατί ήθελα να νιώθω ξένιαστος και ξεκούραστος.

Ξεκούραστος βέβαια δεν είμαι. Χρειάστηκε να βάλλω τα δυνατά μου για να τα βγάλω πέρα με τις απαιτήσεις της δημοσιότητας, τις συνεντεύξεις και τις τηλεοράσεις. Αλλά ένιωθα κάθε στιγμή ότι δεν εκπροσωπούσα το ταπεινό μου άτομο αλλά ολόκληρη τη χώρα μου. Κι έπρεπε να την βγάλω ασπροπρόσωπη. Δεν ξέρω αν το κατάφερα. Δεν είμαι καμωμένος για τέτοια. Για τιμές και για δόξες. Τη ζωή μου την πέρασα κλεισμένος μέσα σε 50 τετραγωνικά (μέτρα), παλεύοντας με τη γλώσσα. Επειδή αυτό είναι στο βάθος ή ποίηση: μια πάλη συνεχής με τη γλώσσα. Τη γλώσσα την ελληνική που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου.

Ό,τι και να πει ένας ποιητής, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο, δεν φέρνει αποτέλεσμα, θέλω να πω δεν γίνεται ποίηση αν δεν περάσει από την κρησάρα της γλώσσας, αν δεν φτάσει στην όσο γίνεται πιο τέλεια έκφραση. Ακόμα και οι πιο μεγάλες ιδέες, οι πιο ευγενικές, οι πιο επαναστατικές, παραμένουν σκέτα άρθρα εάν δεν καταφέρει ο τεχνίτης να ταιριάσει σωστά τα λόγια του. Μόνον τότε μπορεί ένας στίχος να φτάσει στα χείλια των πολλών, να γίνει κτήμα τους. Μόνον τότε μπορεί να ’ρθει και ο συνθέτης να βάλει μουσική, να γίνουν οι στίχοι τραγούδι. Και για ένα τραγούδι ζούμε, στο βάθος, όλοι μας. Το τραγούδι που λέει τους καημούς και τους πόθους του καθενός μας. Τόσο είναι αλήθεια ότι το μεγαλείο και η ταπεινοσύνη πάνε μαζί, ταιριάζουν.

Ταπεινά εργάστηκα σ’ όλη μου τη ζωή. Και η μόνη ανταμοιβή που γνώρισα πριν από τη σημερινή, ήταν ν’ ακούσω τους συμπατριώτες μου να με τραγουδούν. Να τραγουδούν το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ που μου χρειάστηκε τεσσάρων χρόνων μοναξιά και αδιάπτωτη προσπάθεια, για να το τελειώσω. Δεν το λέω για να περηφανευτώ. Δεν έρχομαι σήμερα για να σας κάνω τον σπουδαίο. Κανείς δεν είναι σπουδαίος από εμάς. Από εμάς, άλλος κάνει τη δουλειά του σωστά κι άλλος δεν την κάνει. Αυτό είναι όλο. Όμως θέλω να μάθετε, όπως το έμαθα κι εγώ στα 68 μου χρόνια: μόνον αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου, ο κόπος δεν θα πάει χαμένος.

Ξέρω, μαντεύω, ότι πολλοί από εσάς περίμεναν άλλα πράγματα από εμένα. Τους ζητώ συγγνώμην που δεν θα τους ικανοποιήσω. Αν είχα το ταλέντο του ομιλητή, του δάσκαλου, του ηγέτη, θα είχα ίσως αφιερωθεί στην πολιτική. Τώρα δεν είμαι παρά ένας γραφιάς που πιστεύει σε ορισμένα πράγματα. Κι αυτά τα πράγματα θέλει να τα γνωρίσει και στους άλλους, να τα βγάλει από μέσα του, να τα κάνει έργο.

Εμένα μου έλαχε ν’ αγαπήσω τον τόπο μου όπως τον αγαπάτε κι εσείς. Να τι είναι που μας ενώνει απόψε όλους εδώ πέρα. Η αγάπη μας για την Ελλάδα. Βέβαια, υπάρχουν πολλοί τρόποι ν’ αγαπά ένας λαός τη χώρα του. Αλλά για τον ποιητή, πιστεύω, υπάρχει μόνον ένας: ν’ ανήκει σ’ ολόκληρο το λαό του. Πάνω από τις διαιρέσεις και τις διχόνοιες, ο ποιητής να στέκει και ν’ αγαπά όλον τον λαό του, ν’ ανήκει, το ξαναλέω, σ’ όλο τον λαό του. Δεν γίνεται αλλιώς. Η πατρίδα είναι μία. Ο καθένας στον τομέα του ας έρθει και ας κάνει κάτι, όπως αυτός το νομίζει καλύτερα.

Όμως ο πνευματικός άνθρωπος βλέπει το σύνολο. Θέλω να πιστεύω πως ίσως κι ο ξενιτεμένος, το ίδιο. Για εμάς η Ελλάδα είναι αυτές οι στεριές οι καμένες στον ήλιο κι αυτά τα γαλάζια πέλαγα με τους αφρούς των κυμάτων. Είναι οι μελαχρινές ή καστανόξανθες κοπέλες, είναι τ’ άσπρα σπιτάκια τ’ ασβεστωμένα και τα ταβερνάκια και τα τραγούδια τις νύχτες με το φεγγάρι πλάι στην ακροθαλασσιά ή κάτω από κάποιο πλατάνι. Είναι οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας με το τουφέκι στο χέρι, αυτοί που λευτερώσανε την πατρίδα μας και πιο πίσω, πιο παλιά, όλοι μας οι πρόγονοι που κι αυτοί ένα μονάχα είχανε στο νου τους -όπως κι εμείς σήμερα: τον αγώνα για τη λευτεριά.

Είπε ένας Γάλλος ποιητής, ο Ρεμπώ, πως η πράξη για τον ποιητή είναι ο λόγος του. Κι είχε δίκιο. Αυτό έκανε ο Σολωμός, που για να γράψει το αθάνατο ποίημα του “‘Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”, έσωσε και παράδωσε στη φυλετική μας μνήμη το Μεσολόγγι και τους αγώνες του. Αυτό έκαναν ο Παλαμάς, ο Σικελιανός, ο Σεφέρης. Στα φτωχά μου μέτρα το ίδιο πάσχισα να κάνω κι εγώ. Πάσχισα να κλείσω μέσα στην ψυχή μου, την ψυχή όλου του ελληνικού λαού. Να δω πόσο μοιάζανε όλοι οι αγώνες του, από την αρχαία εποχή ίσαμε σήμερα, για το δίκιο και για τη λευτεριά. Κι αυτό θα κάνω όσα χρόνια μου δώσει ο Θεός να ζήσω. Αυτή είναι η πράξη μου. Και το γεγονός ότι έφτασαν να την αναγνωρίσουν οι ξένοι, είναι μια νίκη. Όχι δική μου νίκη. Δική σας. Γι’ αυτό σας ευχαριστώ. Κι αν μου το συγχωρείτε να σας δώσω μια γνώμη – ακούστε την: όσο καλά κι αν ζείτε σ’ αυτή τη φιλόξενη, την ευγενική χώρα, όσο κι αν νιώθετε καλά και στεριώνετε, και κάνετε οικογένεια – μην ξεχνάτε την πατρίδα μας, και προ παντός, τη γλώσσα μας. Πρέπει να ‘σαστε περήφανοι, να ‘μαστε όλοι περήφανοι, εμείς και τα παιδιά μας για τη γλώσσα μας.

Είμαστε οι μόνοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό “ουρανό” και τη θάλασσα “θάλασσα” όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια. Χαίρομαι κι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω σ’ αυτή τη γλώσσα και σας χαιρετώ, σας αποχαιρετώ μάλλον, αφού η στιγμή έφτασε να φύγω.

Όμως ένα κομμάτι της ψυχής μου σας το αφήνω μαζί μ’ ένα μεγάλο ευχαριστώ που με ακούσατε. Μακάρι να μπορούσε να σας μείνει, να το κρατήσετε, σαν ένα μικρό φυλαχτό από την πατρίδα».

  Πηγή: fourtounis.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Eurostat: Σε συνθήκες φτώχειας πάνω από 1 στους 3 Έλληνες

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ζουν πάνω από ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα και κατά μέσο όρο ένας στους τέσσερις στην ΕΕ, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015, που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Eurostat

Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, το 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 35,7% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι), έναντι 28,1% το 2008.

Στην ΕΕ, το αντίστοιχο ποσοστό επανήλθε το 2015 στα επίπεδα του 2008, δηλαδή στο 23,7% (118,8 εκατ. άνθρωποι).

Σύμφωνα με τη Eurostat, ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού όταν αντιμετωπίζει μία ή περισσότερες από τις παρακάτω προβληματικές καταστάσεις: Είτε θεωρείται φτωχός (δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος), είτε ζει σε κατάσταση ένδειας (δηλαδή στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις), είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας (δηλαδή σε οικογένεια που κανένα μέλος της δεν έχει «κανονική δουλειά»).

Ως προς την Ελλαδα, σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 21,4% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδοιας το 22,2%, ενώ ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας το 16,8% του πληθυσμού. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην ΕΕ είναι 17,3%, 8,1% και 10,5%.

Σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα, αναφορικά με το ποσοστό του πληθυσμού που θεωρείται ότι βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, είναι η Βουλγαρία (41,3%) και η Ρουμανία (37,3).

Στον αντίποδα (με ποσοστά μικρότερα του 20%) βρίσκονται η Τσεχία (14%), η Σουηδία (16%), η Ολλανδία και η Φινλανδία (16,8%), η Δανία και η Γαλλία (17,7%).

The Cyprus News: Ανάπτυξη σε παραγωγικούς τομείς βλέπει η Κύπρος

The Cyprus News: Ανάπτυξη σε παραγωγικούς τομείς βλέπει η Κύπρος:
  ΔΙΕΘΝΗΣ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ  

Η Κύπρος έχει σήμερα τη δυνατότητα να προσβλέπει σε ανάπτυξη σε όλους τους βασικούς παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, τόνισε ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Χάρης Γεωργιάδης. 

Μιλώντας στο 12ο Ασφαλιστικό Συνέδριο της Κύπρου, ο κ. Γεωργιάδης ανέφερε πως η κυπριακή οικονομία διέψευσε όσους, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, προέβλεπαν ότι η χώρα θα παρέμενε εγκλωβισμένη σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης και λιτότητας και πως ο τομέας των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών θα χανόταν.

Σημείωσε, ακόμη, ότι τη φετινή χρονιά η Κύπρος θα καταγράψει έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στον ευρωπαϊκό χώρο, ότι η ανεργία μειώνεται και η εμπιστοσύνη στον τραπεζικό τομέα έχει αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό. ........συνέχεια εδώ

http://thecyprusnews.blogspot.gr/

Πέθανε ο Ιταλός σκηνοθέτης, ηθοποιός και λογοτέχνης Ντάριο Φο, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997, σε ηλικία 90 ετών.

Ιπποκρατης Μακρακης

 

Πέθανε ο Ιταλός σκηνοθέτης, ηθοποιός και λογοτέχνης Ντάριο Φο, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997, σε ηλικία 90 ετών.

Αντισυμβατικός, με μοναδικό ταλέντο στον αυτοσχεδιασμό, ο Ντάριο Φο είχε αναπτύξει και εντονότατη πολιτική δράση. Στη δεκαετία του ’70 είχε στηρίξει, μεταξύ, των άλλων, τον αγώνα των ελλήνων αντιστασιακών κατά της χούντας των συνταγματαρχών. 

Στις αμέτρητες συνεργασίες του Ντάριο Φο περιλαμβάνεται και εκείνη με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολο Κουν, που πρώτο ανέβασε στην Ελλάδα το έργο «Ισαβέλα τρεις καραβέλλες και ένας παραμυθάς», την περίοδο 1974-1975.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΤΥΠΟ

   ΜΜΕ, Ευρώπη, Ελλάδα, εφημερίδες, ρατσισμός     

ΕΛΛΑΔΑ

Ελληνες απείθαρχοι και καλοβολεμένοι

evropaikos-typos.jpg

της  

Ιωάννας Σωτήρχου

Αν κάποιος προσπαθούσε να αποδώσει με μία εικόνα την αποτύπωση της ελληνικής κρίσης στον διεθνή Τύπο, αυτή δεν θα ήταν άλλη από ερείπια αρχαίων ναών… προς πώληση. Από ελληνικής πλευράς πάλι, αυτό που επικράτησε πυροδοτώντας συζητήσεις είναι η αναπαράσταση ηγετικών προσωπικοτήτων της Γερμανίας με ναζιστικά σύμβολα.

Κι αν τα σκίτσα συμπυκνώνουν, συχνά με ακραίο τρόπο, «ποιητική αδεία», γενικότερες παραδοχές, αντιλήψεις και διαθέσεις, ωστόσο, την ίδια στιγμή, τις αποκαλύπτουν.

Πέρα από τον εφιάλτη της πώλησης του Παρθενώνα στον οποίο παραπέμπουν τα ερείπια, η ξένη γελοιογραφική αναφορά έχει πολλά σημαινόμενα: από φθόνο μέχρι απειλή για την Ενωμένη Ευρώπη και προπάντων συνολική απαξίωση για τους ανίκανους κληρονόμους. Μια συλλογική ευθύνη που θα μπορούσε να επισύρει και τιμωρία.

Από την άλλη, οι Ελληνες σκιτσογράφοι επιλέγουν να μη γενικεύουν απορρίπτοντας συλλήβδην λαούς, αλλά αποδίδουν εξατομικευμένες μομφές σε ηγετικά πρόσωπα.

Κι αυτή είναι μονάχα μία –κατ' αντιπαράθεση- διάσταση της οικοδόμησης στερεοτύπων που άνθησαν την περίοδο της κρίσης με φορέα τον Τύπο.

Η παγίδα

Στερεότυπα που αποδεικνύονται επίμονα, «αφενός γιατί φύονται σε βάθος χρόνου και αναδύονται στην επιφάνεια σε περιόδους κρίσης και αφετέρου επειδή εδράζονται σε όψεις της αλήθειας για να την παραμορφώσουν.

Και αυτό συμβαίνει με τη συστηματική απομόνωση και γενίκευση ενός -αρνητικού συνήθως- χαρακτηριστικού έτσι ώστε γίνεται εύκολο το να πέσει κάποιος στην παγίδα, να εγκλωβιστεί, ιδιαίτερα μάλιστα αν η παγίδα αυτή έχει στόχο να τραυματίσει την εικόνα που έχει για τον εαυτό του.

Ετσι θα μπορούσε να ερμηνευτεί η ενσωμάτωση της ενοχής από πολλούς συμπολίτες μας σήμερα», όπως μας εξηγεί η καθηγήτρια Αισθητικής και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Πέπη Ρηγοπούλου.

Αυτές τις παγίδες αποκαλύπτει η έρευνα «Η εικόνα της Ελλάδας σε γερμανικά και βρετανικά μέσα και η προβολή της σε ελληνικά μέσα ενημέρωσης: πολιτισμική διάσταση και πολιτικές παράμετροι της εποχής της κρίσης (2010-2013)», που εκπόνησε το Εργαστήρι Τεχνών και Πολιτιστικής Διαχείρισης του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου με την ίδια επιστημονική υπεύθυνο, σε συνεργασία με την καθηγήτρια Μυρτώ Ρήγου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι την έρευνα αυτή χρηματοδότησε ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Μιχάλης Σταθόπουλος.

Η έρευνα, μέρος της οποίας παρουσιάζουμε σήμερα, δεν φανερώνει μόνο το πώς προβάλλεται η εικόνα της χώρας και των πολιτών της ως προϊόν διαμεσολάβησης του δημοσιογραφικού λόγου σε Ελλάδα και Γερμανία, αλλά επιχειρεί να διακρίνει το πνεύμα, αν όχι τις σκοπιμότητες, που εξυπηρετεί.

Ακόμη ένα εύρημά της είναι ότι, πέρα από τα λάθη των ίδιων των Ελλήνων και την ανυποληψία της ελληνικής πολιτικής τάξης, η ένταση και η συστηματικότητα της επίθεσης σε ορισμένα άρθρα αποπνέουν, αν όχι δόλο, πάντως ένα ευρύτερο κυριαρχικό πνεύμα, απόηχο μιας αποικιοκρατικής και ρατσιστικής τοποθέτησης.

Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα λεγόμενα Ευρωπαίων αξιωματούχων που αποφαίνονται ως άλλοι δάσκαλοι ότι οι Ελληνες πρέπει να μάθουν το μάθημά τους, είτε ότι ως μίασμα οφείλουν να αποβληθούν από την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Από την ελληνική πλευρά πάλι διατηρείται μια στάση υποτέλειας απέναντι στην αδιαμφισβήτητη ηγεμονία της Γερμανίας, ακόμη κι όταν αντικρούει αυτά τα στερεότυπα.

Προς τι όλο αυτό; Ποιο το διακύβευμα;

Το θέμα είναι η αναδιανομή του πλούτου σε ακόμη λιγότερους, αλλά και η εδώ και δεκαετίες κρίση στο επίπεδο της εργασίας, έτσι που κάποιοι να μιλούν για «το τέλος της».

Τα ευρωπαϊκά προγράμματα απασχόλησης, και μάλιστα για ανθρώπους με πολλά προσόντα, είναι ακόμη μια ένδειξη ότι δεν υπάρχει εργασία για όλους. Και αυτές είναι συνθήκες που δεν αφορούν έναν λαό, μας λέει η Πέπη Ρηγοπούλου. Ωστόσο, υπάρχει και κάτι άλλο στην περίπτωση της Ελλάδας: σε αντίθεση με τις άλλες χώρες του Νότου που βρέθηκαν στο χείλος της οικονομικής κρίσης, είναι η μόνη που υπέστη, εκτός της οικονομικής και πολιτικής, και πολιτισμική επίθεση.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΤΥΠΟ

«Εκ φύσεως οκνοί, απατεώνες, οπισθοδρομικοί»

Η έρευνα έχει ακόμη δύο πτυχές που αποκαλύπτουν πώς αντιμετώπισε την ελληνική κρίση ο αγγλόφωνος Τύπος.

Η μελέτη για την εικόνα της Ελλάδας στον βρετανικό Τύπο, που εκπόνησε ο Θωμάς Τσακαλάκης, κυκλοφορεί ήδη σε δεύτερη έκδοση με τίτλο «Ελληνες διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και απείθαρχοι» των εκδόσεων Σμίλη, ενώ το τμήμα που μελετά την πρόσληψη της βρετανικής αρθρογραφίας για το θέμα στην Ελλάδα έχει ερευνηθεί από τον Παναγιώτη Σωτήρη και μαζί με την υπόλοιπη έρευνα που καλύπτει και πιο πρόσφατα ευρήματα πρόκειται να εκδοθεί άμεσα.

Ποιες είναι οι βασικές τους διαπιστώσεις;

«Ο συντηρητικός βρετανικός Τύπος αναπαράγει τα αρνητικά στερεότυπα των “εκ φύσεως” οκνών, απατεώνων και οπισθοδρομικών Ελλήνων, προφανώς προς εξυπηρέτηση οικονομικο-πολιτικών συμφερόντων, ή λόγω φθόνου, αντεκδίκησης -διότι η Ελλάδα χρωστά σημαντικά ποσά σε διεθνείς δημοσιογραφικούς(;;;) οργανισμούς κ.ο.κ. Ορισμένοι, όπως ο Frederick Forsyth της Express, εναντιώνονται στον δανεισμό μας διότι τα λεφτά θα καταλήξουν στις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες.

»Οι κεντροαριστερές εφημερίδες κατά κανόνα αποδομούν τις εναντίον μας εθνοφυλετικές προκαταλήψεις, συχνά βάσει επίσημων στοιχείων, π.χ. από τον ΟΟΣΑ για την εργατικότητα των Ελλήνων, κι άλλοτε στο πλαίσιο υποστήριξης μιας προοδευτικής ιδεολογικο-πολιτικής θέσης, αρκεί να μη θίγεται ο βρετανικός εθνοκεντρισμός, όπως στο θέμα της επιστροφής των Ελγινείων» μας λέει ο Θωμάς Τσακαλάκης.

Από την άλλη πλευρά, την ίδια στιγμή που ο ελληνικός Τύπος αντέδρασε πολλές φορές αρνητικά στις στερεοτυπικές περιγραφές για την Ελλάδα στον ξένο Τύπο, άλλα ξένα μέσα, που θεωρούνται ότι είναι πιο έγκυρα ή ότι αντανακλούν τις σκέψεις των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο.

Το παράδειγμα της χρήσης της αρθρογραφίας της εφημερίδας Financial Times είναι ενδεικτικό.

Οπως παρατηρεί ο Παναγιώτης Σωτήρης, γύρω από τη χρήση των αναφορών στη συγκεκριμένη εφημερίδα ξεδιπλώνονται διαφορετικές κειμενικές στρατηγικές με κεντρικό άξονα την αντιμετώπιση των ξένων ως του «Αλλου», έναντι του οποίου κρινόμαστε και ο οποίος λειτουργεί ως το κάτοπτρο των δικών μας αδυναμιών.

ΤΙ ΕΔΕΙΞΕ Η ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ 15.000 ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ «ΕΛΛΑΔΑ, ΚΡΙΣΗ»

Η κατασκευή του «αποδιοπομπαίου τράγου»

Πέρα από τα λάθη των ίδιων των Ελλήνων και την ανυποληψία της ελληνικής πολιτικής τάξης, η ένταση και η συστηματικότητα της επίθεσης σε ορισμένα άρθρα αποπνέουν, αν όχι δόλο, πάντως ένα ευρύτερο κυριαρχικό πνεύμα, απόηχο μιας αποικιοκρατικής και ρατσιστικής τοποθέτησης

Με πρωτεργάτες τη λαϊκή εφημερίδα Bild και το περιοδικό Focus ο γερμανικός Τύπος «φιλοτέχνησε» το πορτρέτο των Ελλήνων με χαρακτηρισμούς όπως: διεφθαρμένοι, φοροφυγάδες, χρεοκοπημένοι, τεμπέληδες, ανεύθυνοι, απατεώνες, πλούσιοι λόγω ακίνητης περιουσίας -τραπεζικών καταθέσεων στο εξωτερικό-, ενεργειακών κοιτασμάτων, ανεξέλεγκτος τρόπος ζωής.

«Απατεώνες στην Ευρω-οικογένεια» ήταν ο τίτλος στο εξώφυλλο του περιοδικού Focus στις 22/2/2010, με το οποίο ξεκίνησε η ενορχηστρωμένη επίθεση στους Ελληνες, αν και «πρωτεργάτης» στη δημιουργία στερεοτυπικών χαρακτηρισμών για τον ελληνικό λαό ήταν η λαϊκή ταμπλόιντ Bild, σύμφωνα με τη μελέτη της Μαίρης Μελανίτη «Η Ελλάδα στον γερμανικό Τύπο: Ανα-παραγωγή στερεοτυπικών εικόνων από τις εφημερίδες Bild, die Welt, Süddeutshe Zeitung και το περιοδικό Focus».

Στα άρθρα εκείνου του τεύχους παρατέθηκαν σχεδόν όλοι οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί που έμελλε να «φιλοτεχνήσουν» το πορτρέτο του Ελληνα: διεφθαρμένοι, φοροφυγάδες, χρεοκοπημένοι, τεμπέληδες, ανεύθυνοι, απατεώνες, πλούσιοι λόγω ακίνητης περιουσίας -τραπεζικών καταθέσεων στο εξωτερικό-, ενεργειακών κοιτασμάτων, ανεξέλεγκτος τρόπος ζωής.

Από την κριτική δεν λείπουν δημοσιεύματα για υπερβολικές συντάξεις, ημέρες απεργίας και διακοπών σε σύγκριση με τον μέσο Γερμανό. Τη λέξη Ελληνες συνοδεύει πλέον το επίθετο «πτωχευμένοι» ενώ η Ελλάδα γίνεται συνώνυμη της κρίσης καθώς η λέξη «Griechenland» αντικαθίσταται από τον όρο «Krisenland».

Κάπως έτσι ο «αποδιοπομπαίος τράγος» έχει κατασκευαστεί ώστε να του αξίζει μια τιμωρία. Κι ενώ για την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού από τη Γερμανία ή τον ρόλο πολιτικής και της οικονομίας στο ξέσπασμα της κρίσης δεν υπάρχει κουβέντα, το παράδειγμά της χρησιμοποιείται ως μπαμπούλας για τους Γερμανούς, ώστε ακόμη και τα συναισθήματα συμπόνιας να γίνονται θυμός, αφού δημιουργούν την εντύπωση ότι για τη «σωτηρία» της συμβάλλει ο Γερμανός φορολογούμενος.

Κάπως έτσι συνοψίζεται η ποιοτική ανάλυση από τη μελέτη πάνω από 15.000 άρθρων από τον γερμανικό Τύπο το διάστημα Ιανουάριος 2010 - Δεκέμβριος 2013 με λέξεις-κλειδιά «Ελλάδα, κρίση».

Τα Μέσα επιλέχθηκαν επειδή έχουν τις μεγαλύτερες πωλήσεις, καλύπτουν ένα ευρύ πολιτικό φάσμα και συνεπώς απευθύνονται σε μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού διαφορετικού κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου.

Τα πιο λαϊκά έντυπα (Bild, Focus) συνετέλεσαν τα μάλα στην κατασκευή μιας αρνητικής εικόνας καθώς σε αυτά ανήκει η πλειονότητα των άρθρων και συγκεκριμένα 11.000 έναντι συνολικά 15.210, αλλά παρά τις λιγότερες και πιο σοβαρές αναφορές τους σε οικονομικο-πολιτικά θέματα ούτε ο ποιοτικός Τύπος απέφυγε τους στερεοτυπικούς όρους.

Ορους που με βάση τη συχνότητα αναφοράς μιλάνε από μόνοι τους: με πρώτη τη διαφθορά, έπονται φοροδιαφυγή, πώληση Ακρόπολης/νησιών/δημόσιας περιουσίας, φακελάκι, γερμανικές αποζημιώσεις, «πλούσιοι Ελληνες», έξαρση λοιμωδών νοσημάτων, τεμπελιά, μέχρι και τρόπος ζωής/συνήθειες.

Ομως την τιμητική τους δεν έχουν μόνον οι Ελληνες που παρουσιάζονται ως μια ομοιογενής ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά αλλά και η Ελλάδα ως μια χώρα παραλυμένη από τις απεργίες, τη γραφειοκρατία και την αναξιοκρατία που πνίγεται από τους καπνούς των τζακιών, τα σκουπίδια και τις ασθένειες...

Τα γερμανικά Μέσα, παρατηρεί η ερευνήτρια, επιλέγοντας να φωτίσουν μονομερώς κάποια φαινόμενα της ελληνικής κοινωνίας τα παρουσίασαν ως αιτίες για την οικονομική κρίση στη χώρα μας και «δαιμονοποίησαν» τους Ελληνες, με αποτέλεσμα στη γερμανική κοινή γνώμη να έχει επικρατήσει ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν περιορίζεται στην οικονομία, αλλά είναι ριζωμένη σε πιο παλιές συνήθειες και παγιωμένες συμπεριφορές των Ελλήνων.

«Στην ουσία έπρεπε να επιρρίψουν κάπου τις ευθύνες και χωρίς ποτέ να γίνονται αναφορές για τον ρόλο που έπαιξε η οικονομική πολιτική της Γερμανίας στην εξέλιξη της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα αλλά και χωρίς να φαίνονται οι πραγματικές αιτίες της κρίσης…».

Το συμπέρασμά της;

«Σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο χρονικό διάστημα με καθοριστικές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη θα έπρεπε η στάση των μέσων ενημέρωσης να είναι αντικειμενική με μόνο γνώμονα τη σωστή πληροφόρηση. Αντιθέτως τα γερμανικά Μέσα (κυρίως η Bild και το Focus) παρουσιάζουν στα άρθρα και τις ανταποκρίσεις τους ανακριβή και ενίοτε ψευδή στοιχεία με στόχο τη δημιουργία μιας διαστρεβλωμένης εικόνας της Ελλάδας και των πολιτών της.

»Η γενική εικόνα της Ελλάδας παρουσιάζεται αρνητική και χρησιμοποιείται ως παράδειγμα προς αποφυγήν δημιουργώντας αισθήματα συμπόνιας, φόβου και θυμού στους Γερμανούς αναγνώστες» λέει στην «Εφ.Συν.» η κ. Μαίρη Μελανίτη.

♦ Αύριο θα δημοσιευτεί το δεύτερο μέρος της έρευνας

http://www.efsyn.gr/arthro/ellines-apeitharhoi-kai-kalovolemenoi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Στάζουν δηλητήριο τα γερμανικά ΜΜΕ
Η φάρσα