«Υπό την αιγίδα του Γ.Γ. του Συμβουλίου της Ευρώπης, για 3η φορά, το RhodesMRC»

The House of Europe in Rhodes - Press Offce

 press@houseofeurope-rhodes.eu

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, το Διεθνές Συνέδριο Προσομοίωσης Περιφερειακών Διεθνών Οργανισμών Ρόδου – Rhodes Model Regional Co-operation (RhodesMRC) λαμβάνει την Αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης, κου Thorbjørn Jagland για τη «διαρκή προσήλωση του συνεδρίου στις προτεραιότητες του Συμβουλίου της Ευρώπης».

Η Αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι μη-υλική υποστήριξη που χορηγείται σε μη-κερδοσκοπικές δράσεις που έχουν ξεκάθαρα Ευρωπαϊκή διάσταση και συνάδουν με τους σκοπούς του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ένας μικρός αριθμός δράσεων λαμβάνει την τιμητική αυτή διάκριση κάθε χρόνο. Η διάκριση δεν ενέχει οικονομική διάσταση, καθώς ο προϋπολογισμός του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν προβλέπει σχετικά.

Το RhodesMRC διοργανώνει το Σπίτι της Ευρώπης στη Ρόδο σε συνεργασία με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, τοΔήμο Ρόδου, το Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Εκπαίδευση και την Επιμόρφωση – EUNET. Μετά τη εξαιρετική επιτυχία που είχε η διοργάνωση του 2016 και με σκοπό να απορροφήσει την υψηλή ζήτηση σε συμμετοχές, η Οργανωτική Επιτροπή αποφάσισε να σπάσει το συνέδριο σε δύο επί μέρους συνέδρια: το πανεπιστημιακό συνέδριο για φοιτητές και ενήλικες, που θα λάβει χώρα 11-15 Οκτωβρίου 2017 και το λυκειακό συνέδριο για μαθητές από Γ’ Γυμνασίου έως Γ’ Λυκείου, που θα λάβει χώρα 9-12 Νοεμβρίου 2017.

Το RhodesMRC είναι ένα συνέδριο προσομοίωσης μοναδικό στο είδος του, καθώς προσομοιώνει αποκλειστικά περιφερειακούς διεθνείς οργανισμούς και λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στη Ρόδο. Είναι προσηλωμένο θεματικά στην ενθάρρυνση των περιφερειακών συνεργασιών ως μία βιώσιμη λύση για Ειρήνη και Βιώσιμη Ανάπτυξη. Προσφέρει την ευκαιρία στους συμμετέχοντες του, να βιώσουν την διπλωματική διεργασία και να εξασκήσουν τις ικανότητές του στην ηγεσία, το διάλογο, τη διαπραγμάτευση, τον συμβιβασμό με στόχο την επίτευξη του καλύτερου δυνατόν αποτελέσματος για όλους.
Κατά τη φετινή πανεπιστημιακή διοργάνωση θα προσομοιωθούν ο Οργανισμός για τη Συνεργασία και την Ασφάλεια στην Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, μία ειδική διάσκεψη για την Ειρήνη στη Μέση Ανατολή, ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία στον Εύξεινο Πόντο, ο Σύνδεσμος Αραβικών Κρατών, ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού και η Αφρικανική Ένωση, καλύπτοντας έτσι παραδείγματα συνεργασίας από ολόκληρη τη γη, ενώ κάθε προσομοιούμενος οργανισμός θα ασχοληθεί με θέματα γεωπολιτικά, οικονομικά, θέματα ανάπτυξης, δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντίστοιχα. Στο λυκειακό συνέδριο θα προσομοιωθούν το Συμβούλιο της Ευρώπης, με δύο επιτροπές (Εκπαίδευσης και Δημοκρατίας-Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τόσο η πανεπιστημιακή όσο και η λυκειακή προσομοίωση προετοιμάζεται από μία μεγάλη ομάδα νέων φοιτητών και επιστημόνων από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας μας, με μεγάλη εμπειρία στις προσομοιώσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ η όλη διαδικασία της προετοιμασίας εποπτεύεται από Επιστημονική Επιτροπή που απαρτίζουν καθηγητές και ερευνητές από τα σημαντικότερα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας, Κέντρα Μελετών και Ινστιτούτα από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Οι αιτήσεις για το πανεπιστημιακό επίπεδο έχουν ήδη ξεκινήσει από την 1η Μαρτίου 2017, με αποστολές να οργανώνονται στα περισσότερα πανεπιστήμια της χώρας, ενώ οι εγγραφές για το λυκειακό επίπεδο θα ξεκινήσουν την 1η Μαΐου 2017. Μέχρι σήμερα στο RhodesMRC έχουν συμμετάσχει πάνω από 1200 άτομα από 22 χώρες. Αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο αντίστοιχο συνέδριο στην Ελλάδα και από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου.

Περισσότερες πληροφορίες για το συνέδριο: www.rhodesmrc.org
και στο contact@rhodesmrc.org

~~~~~~~~~~

Λίγα λόγια για το Συμβούλιο της Ευρώπης

Το Συμβούλιο της Ευρώπης ιδρύθηκε το 1948 και αποτελεί τον πρωτοπόρο οργανισμό στη Γηραιά Ήπειρο σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχει 47 κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των 28 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλα τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι μέρη της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μία συνθήκης που σχεδιάστηκε για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εποπτεύει την εφαρμογή της Σύμβασης στα κράτη μέλη. Ακόμη και ιδιώτες μπορούν να προσφύγουν στο Δικαστήριο στο Στρασβούργο, εφόσον έχουν εξαντλήσει όλα τα ένδικα μέσα της χώρας τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να υπογράψει και αυτή την ΕΣΔΑ, δημιουργώντας έτσι ένα κοινό Ευρωπαϊκό νομικό χώρο για 820 εκατομμύρια πολίτες.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης, μέσα από συντονισμένες δράσεις και τα ποικίλα όργανά του, είναι βασικός παράγοντας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για την κατάργηση της θανατικής ποινής, την ενδυνάμωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη μάχη κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων, την υποστήριξη της ελευθερίας του λόγου, την προώθηση της ισότητας των φύλων, της προστασίας των δικαιωμάτων των παιδιών, την υπεράσπιση της πολιτισμικής διαφορετικότητας, την επιτήρησης εκλογικών αναμετρήσεων, την εκπαίδευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία, την ποιότητα των φαρμάκων και των υπηρεσιών υγείας.

Τέλος, το Συμβούλιο της Ευρώπης, πρώτο υλοποίησε κομμάτια της κοινής Ευρωπαϊκής ταυτότητας υιοθετώντας το 1955, την μπλε σημαία με τον κύκλο με τα δώδεκα χρυσά αστέρια σαν την Ευρωπαϊκή Σημαία, και το 1972 την Ωδή στη Χαρά του Beethoven σαν τον Ύμνο της Ευρώπης.

Λίγα λόγια για τον Γενικό Γραμματέα, κο Thorbjørn Jagland

Ο κος Thorbjørn Jagland είναι ο 13ος Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο ρόλος του Γενικού Γραμματέα είναι η στρατηγική διαχείριση του Οργανισμού. Ο κος Jagland εξελέγη πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2009 για πέντε χρόνια και επανεξελέγη τον Ιούνιο του 2014 για μία δεύτερη πενταετή θητεία. Είναι ο πρώτος Γενικός Γραμματέας που επανεκλέγεται.

Ο Thorbjørn Jagland είναι πρώην Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας, πρώην Πρόεδρος του Νορβηγικού Κοινοβουλίου και μέλος της Νορβηγικής Επιτροπής των Βραβείων Nobel, που είναι αρμόδια για την απονομή των Nobel Ειρήνης.

«Ταξιδέψτε στην Ευρώπη με τρένο»

“Η ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ”

Παρά τις τελευταίες φωνές αμφισβήτησης κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα προνόμια και τα δικαιώματα που παρέχει στα κράτη μέλη υπερκαλύπτουν τις υποχρεώσεις απέναντί τους. Αυτά τα προνόμια μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε στην καθημερινότητα μας αρκεί να τα γνωρίζουμε. Πηγή των προνομίων αυτών είναι οι τέσσερις ενωσιακές ελευθερίες και συγκεκριμένα η ελευθερία κίνησης των προσώπων, υπηρεσιών, εμπορευμάτων και κεφαλαίων.

Ας σταθούμε όμως περισσότερο στην ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων. Για να επιτευχθεί αποτελεσματικά αυτή η ελευθερία χρειάστηκε μία συμφωνία, η γνωστή σε όλους συνθήκη του Schengen. Αυτή επέτρεψε αρχικώς, στα συμβαλλόμενα μέρη και αφετέρου στα περισσότερα εκ των μελών της Ένωσης, καθώς και ορισμένα πέραν αυτής κράτη, να καταργήσουν τα εξωτερικά σύνορα μεταξύ τους. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως οποιοσδήποτε πολίτης που έχει την ιθαγένεια κράτους μέλους της Ένωσης, καθώς και όποιος βρίσκεται νόμιμα στην επικράτεια του, έχει την δυνατότητα να μετακινείτε ελεύθερα στα συμβαλλόμενα κράτη. 

Το καθεστώς αυτό, συνεπώς, επέτρεψε την δημιουργία και ανάπτυξη ευνοϊκών προγραμμάτων και υπηρεσιών που σκοπό έχουν να διευκολύνουν την διακίνηση των ευρωπαίων πολιτών. Ένα από αυτά είναι το Interrail. 

Τι είναι το Interrail Global Pass;

Το Interrail είναι ένα πάσο/εισιτήριο που προσφέρει τη δυνατότητα στους Ευρωπαίους πολίτες να ταξιδέψουν με όλα τα τρένα σε 30 χώρες της Ευρώπης, οι περισσότερες εκ των οποίων ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουν υπογράψει την συνθήκη του Schengen.

Γιατί να κάνει κάποιος ένα Interrail ταξίδι;

Οι λόγοι για να κάνετε ένα ταξίδι με ένα Interrail εισιτήριο είναι αρκετοί. Καταρχάς, έχετε τη δυνατότητα να εξερευνήσετε μια χώρα διασχίζοντάς την και όχι βλέποντάς την από ψηλάμέσα από το παράθυρο ενός αεροπλάνου. Επίσης ένα τέτοιο ταξίδι σας παρέχει ελευθερία και ευελιξία κινήσεων καθώς σταματάτε σε όποιον σταθμό επιθυμείτε, όποια στιγμή το θέλετε έχοντας μαζί σας όσες αποσκευές θέλετε χωρίς περιορισμούς. Τέλος, επειδή θα περάσετε πολλές ώρες μέσα στο τρένο,θα γνωρίσετε πολύ κόσμο από τα πιο απίθανα μέρη της γης.

Τι είδους εισιτήρια υπάρχουν;

Υπάρχουν δύο είδη εισιτηρίων, τo Interrail Global pass και το Interrail one country pass.

Το interrail one country pass, σου δίνει την δυνατότητα να ταξιδέψεις σε μία χώρα την περίοδο που επιθυμείτε. Είναι διαθέσιμο για 3ς, 4ς, 6 και 8 μέρες ταξιδιού σε διάστημα ενός μήνα με μοναδικό περιορισμό ότι δεν μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε στην χώρα κατοικίας σας(όπως και το κανονικό πάσο). Οι μέρες του ταξιδιού μπορεί να είναι είτε συνεχόμενες είτε σπαστές, αρκεί να είναι εντός του χρονικού ορίου του εισιτηρίου.

Το Interrail global pass το λέει και η λέξη. Πάσο και για τις 30 χώρες της Ευρώπης που ισχύει το interrail pass. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν πολλές επιλογές, όπως για παράδειγμα ταξίδι συγκεκριμένου αριθμού διαδρομών ή και απεριόριστων.

Σε ποιους απευθύνεται το Interrail GlobalPass;

H κάρτα Interrail απευθύνεται στους Ευρωπαίους πολίτες όλων των ηλικιών, με τις ανάλογες εκπτώσεις στα εισιτήρια.

Απαιτείται κάποια κράτηση; 

Κράτηση θέσεων χρειάζεται οπωσδήποτε στα νυχτερινά τρένα και στα High Speed τρένα( π.χ TGV) , συνήθως με κάποια πρόσθετη χρέωση.

Πώς θα αποκτήσεις το πάσο Interrail; 

Ο ευκολότερος τρόπος για να προμηθευτείς την κάρτα  Interrail, είναι να την αγοράσεις από το ηλεκτρονικό κατάστημα (railcc.interrail.eu/interrail-passes). Εκεί θα ανακαλύψεις όλο το φάσμα των εισιτηρίων Interrail στις καλύτερες τιμές. Αν, ωστόσο, δεν επιθυμείς τον διαδικτυακό τρόπο συναλλαγής υπάρχει και εναλλακτική λύση. Έχεις τη δυνατότητα να την αποκτήσεις στα διεθνή ταμεία εισιτηρίων, στους σταθμούς στις περισσότερες συμβαλλόμενες χώρες. Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις εισιτηρίων επισκέψου την ηλεκτρονική σελίδα rail.cc/gr/how-to-interrail.

Εκτός, όμως, από την πρωτοποριακή υπηρεσία του Interrail, η Ε.Ε. σε μία ακόμη προσπάθεια για διευκόλυνση των μεταφορών εντός των συνόρων της και κατ’επέκταση προς ενίσχυση των αρχών που αυτή πρεσβεύει, εξετάζει το ενδεχόμενο παροχής στους νέους όταν ενηλικιωθούν, ένα πάσο 407 ευρώ, το οποίο θα μπορούν να χρησιμοποιούν για να ταξιδεύουν δωρεάν στην Ευρώπη για ένα μήνα. (πηγή: www.iefimerida.gr)

Συνοψίζοντας, λοιπόν, είναι εμφανές πως η Ε.Ε., θεσπίζοντας την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων στοχεύει στην γνωριμία των υπηκόων της, μεταξύ τους αλλά και με την ίδια. Το Interrali πάσο, είναι ένα από τα παραδείγματα το οποίο αναμφισβήτητα δημιουργήθηκε, και στην πράξη λειτουργεί προς επίτευξη αυτών των στόχων. Πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία εξερεύνησης της Γηραιάς ηπείρου. Μην την αφήσεις να σου ξεφύγει!

Ενδιαφέρεσαι;

#ContactUs EuropeDirect Κομοτηνής - Ν. Τσανακλή 15 - 69132 Κομοτηνή - Τηλ: (+30) 25310 82051, 82055, 70855 - Email: info@europedirectkomotini.eu. Ακόμη, μέσω των κοινωνικών δικτύων (facebook, twitter, instagram) @EDICKomotiniκαι την ηλεκτρονική ιστοσελίδα του γραφείου www.europedirectkomotini.eu. 

Νίκος Αρναούτογλου

Ναταλία Ταρουδάκη

Γεωργία Κακή 

Εθελοντική ομάδα ‘’Επαφή με τα ΜΜΕ’’ του EuropeDirect!

_________________

http://www.xronos.gr/genika/taxidepste-stin-eyropi-me-treno

Ο «συμβιβασμός του Λουξεμβούργου»

ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

της ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΡΑΜΟΥΖΗ*

• 

11.6.1965. Η επίσκεψη Ντε Γκωλ στη Βόννη (εδώ με τον καγκελάριο Ερχαρτ επιθεωρούν το τιμητικό άγημα) δεν απέτρεψε τη διάσταση των απόψεων. Λίγες μέρες μετά, οδηγεί την ΕΟΚ στην «κρίση της άδειας καρέκλας». Εξι μήνες αργότερα βρέθηκε η χρυσή τομή, με τον «συμβιβασμό του Λουξεμβούργου».

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Την 1η Ιουλίου 1965, με μια δραματική και πρωτοφανή στις διεθνείς σχέσεις πρωτοβουλία, η γαλλική κυβέρνηση ανακάλεσε τον μόνιμο αντιπρόσωπό της στην ΕΟΚ, αρνήθηκε να συμμετάσχει στα Συμβούλια Υπουργών της Κοινότητας, και αγνόησε ακόμη και τις διαβουλεύσεις για τον κοινοτικό προϋπολογισμό του 1966. Το μποϊκοτάρισμα των κοινοτικών διαδικασιών κράτησε έξι μήνες και συγκλόνισε την ΕΟΚ, γενόμενο γνωστό ως «η κρίση της άδειας καρέκλας». Αρκετούς μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 1966, ο στρατηγός Κάρολος Ντε Γκωλ, με επιστολή του προς τον Αμερικανό ομόλογό του, Λίντον Τζόνσον, ανακοίνωνε τη γαλλική αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Με αυτή την απόφαση, ο γαλλικός στρατός δεν υπαγόταν πλέον στις διαταγές του ανώτατου συμμαχικού διοικητή Ευρώπης, ένας μεγάλος αριθμός συμμάχων αξιωματικών που υπηρετούσαν στη Γαλλία έπρεπε να αποχωρήσει, ενώ και το αρχηγείο του ΝΑΤΟ αναγκάστηκε να μεταφερθεί, εσπευσμένα, από το Παρίσι στις Βρυξέλλες.

Ευρωπαϊκή ενοποίηση και εθνικοί στόχοι

Η διπλή κρίση του 1965-66 αντιπροσώπευε την κορύφωση της γκωλικής πρόκλησης προς τη δυτικοευρωπαϊκή τάξη. Ωστόσο, για να γίνουν πλήρως αντιληπτές και οι δύο κρίσεις, είναι αναγκαίο να εξεταστούν οι βασικές αντιλήψεις του στρατηγού για την εξωτερική πολιτική.

Οταν η Τέταρτη Δημοκρατία μπήκε στην τελευταία της μοιραία δοκιμασία, το 1958, ο στρατηγός Ντε Γκωλ ανέλαβε την εξουσία με στόχο να απεμπλέξει τη χώρα από τον πόλεμο της Αλγερίας και να ολοκληρώσει την επώδυνη διαδικασία της αποαποικιοποίησης, καθώς και να επιβάλει τη μετάβαση στην Πέμπτη Δημοκρατία μέσω των συνταγματικών αλλαγών και κυρίως με την ανάδειξη μιας ισχυρής Προεδρίας της Δημοκρατίας, ως έναν εύρωστο θεσμό που θα αποκαθιστούσε τη γαλλική επιρροή στις διεθνείς υποθέσεις. Στην κορυφή της Πέμπτης Δημοκρατίας, ο Ντε Γκωλ αναμόρφωσε τη θέση της Γαλλίας στο παγκόσμιο σύστημα, εγκαινιάζοντας μια πολιτική του γαλλικού «μεγαλείου» (grandeur) επικεντρωμένη στην πυρηνική ανεξαρτησία της «force de frappe», στη σφυρηλάτηση μιας Ευρώπης «ελεύθερης» από την κυριαρχία των δύο υπερδυνάμεων, και στον εκσυγχρονισμό του γαλλικού κράτους και της οικονομίας.

Στο ευρωπαϊκό μέτωπο, ο Ντε Γκωλ αντιμετώπιζε ένα δίλημμα. Η Γαλλία ήταν επιτυχημένο μέλος του κινήματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης: οι εξαγωγές των βιομηχανικών προϊόντων της στους Ευρωπαίους εταίρους της αυξάνονταν πέντε φορές το 1957-1969, ενώ η υπό διαμόρφωση Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) εξασφάλιζε προνομιακές ρυθμίσεις για τα γαλλικά αγροτικά προϊόντα. Αλλά ο στρατηγός περιφρονούσε τους υπερεθνικούς θεσμούς και πίστευε ότι η πολιτική εξουσία μπορεί να ασκηθεί νομίμως μόνον από τα έθνη-κράτη. Ετσι, όταν το 1965 ο πρόεδρος της Επιτροπής, Walter Hallstein, παρουσίασε μια πρόταση για την ανάπτυξη των ιδίων πόρων της Κοινότητας (που θα ενέτεινε την ανεξαρτησία της έναντι των κρατών-μελών) και για την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής, ο στρατηγός την εξέλαβε ως μία ακόμη απαράδεκτη αποκήρυξη της κρατικής κυριαρχίας. Τα πράγματα γίνονταν ακόμη πιο δύσκολα, καθώς η πρόταση της Επιτροπής συνέπεσε με το τέλος της προβλεπόμενης μεταβατικής περιόδου για την ίδρυση της Κοινής Αγοράς και την εισαγωγή της αρχής της πλειοψηφίας (όχι ομοφωνίας) στο Συμβούλιο Υπουργών. Ολα αυτά επιβεβαίωναν τους χειρότερους φόβους του Ντε Γκωλ σχετικά με τη φιλοδοξία της Κοινότητας να ενισχύσει το υπερεθνικό της σκέλος μέσω νέων αρμοδιοτήτων και πόρων πάνω στις οποίες τα κράτη-μέλη θα είχαν ελάχιστο έλεγχο.

Συμφωνία κυρίων να γίνει αποδεκτή η διαφωνία

Επειτα από έξι εξαντλητικούς μήνες και με τον κίνδυνο της διαρκούς απομόνωσης, και οι δύο πλευρές συμφώνησαν να επαναρχίσουν τις διαβουλεύσεις. Τον Ιανουάριο του 1966, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Συμβουλίου, Pierre Werner, πρότεινε μια συμβιβαστική λύση. Ο «συμβιβασμός του Λουξεμβούργου» ήταν στην πράξη μια συμφωνία κυρίων να γίνει αποδεκτή η διαφωνία. Οριζε ότι, όταν μια χώρα θεωρούσε πως τα ζωτικά εθνικά της συμφέροντα επηρεάζονταν αρνητικά, οι διαπραγματεύσεις έπρεπε να συνεχιστούν έως την επίτευξη ομοφωνίας.

Παρά την απουσία ενός ορισμού της έννοιας του ζωτικού εθνικού συμφέροντος, ο συμβιβασμός του Λουξεμβούργου χρησιμοποιήθηκε ως ένα εργαλείο για να εμποδιστεί η λήψη αποφάσεων διά πλειοψηφίας, και δημιούργησε ένα de facto δικαίωμα βέτο που μετέτρεπε την ομοφωνία στη συνηθέστερη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Αυτό το κενό, που γινόταν όλο και λιγότερο διαχειρίσιμο μετά τις διαδοχικές διευρύνσεις της Κοινότητας, καλύφθηκε, έστω μερικώς, με την Κοινή Ευρωπαϊκή Πράξη, η οποία από την 1η Ιουλίου 1987 διεύρυνε το φάσμα των αποφάσεων που θα λαμβάνονταν με ενισχυμένη πλειοψηφία.

Στο μεταξύ, στο πεδίο της αναμέτρησης στο ΝΑΤΟ, η γαλλική αποχώρηση μπορεί να ερμηνευθεί ως η λογική κλιμάκωση της παλαιάς προσπάθειας του Ντε Γκωλ να αναδιατάξει τους συσχετισμούς ισχύος μέσα στην ατλαντική συμμαχία. Ο ίδιος ήταν επικριτικός έναντι του ΝΑΤΟ από το 1958, όταν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί είχαν απορρίψει την πρότασή του για τη δημιουργία ενός τριμερούς διευθυντηρίου που θα λάμβανε τις κρίσιμες αποφάσεις. Πέραν των ενδο-δυτικών σχέσεων, και στο πλαίσιο του στόχου του για ενισχυμένη εθνική ανεξαρτησία, ο Ντε Γκωλ προώθησε μια νέα διεθνή στρατηγική, που επιδίωκε να υπερβεί τα στενά πλαίσια του διπολικού Ψυχρού Πολέμου. Η εντυπωσιακή του επίσκεψη στη Μόσχα τον Ιούνιο του 1966 αντικατόπτριζε την αντίληψή του για ύφεση στην Ευρώπη, η οποία θα επούλωνε το ρήγμα Ανατολής-Δύσης.

Η δημόσια συζήτηση για τη στάση του Ντε Γκωλ, τότε και τώρα

Οι επικριτές του Ντε Γκωλ εκείνη την εποχή – όπως ο Jean Monnet και ο Paul-Henri Spaak, πατέρες της ευρωπαϊκής ενοποίησης– τον κατηγόρησαν ότι διακινδύνευε συνολικά τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: επικέντρωσαν την κριτική τους όχι μόνον στην αναταραχή που προκάλεσε ο στρατηγός στο ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, αλλά επίσης στις έμμεσες επιθέσεις του στη Συνθήκη της Ρώμης και στην απόφασή του το 1963 να ασκήσει βέτο εναντίον της βρετανικής ένταξης στην Κοινότητα.

Ο Ντε Γκωλ περιγράφηκε ως ένας επικίνδυνος επαναστάτης, που επιπρόσθετα αποκήρυσσε το σύστημα του Bretton Woods, την αμερικανική ανάμειξη στο Βιετνάμ, ενώ αναγνώρισε και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Πάντως, αυτή η άποψη έχει σήμερα αναθεωρηθεί από τους «νομιμόφρονες», όπως ο ιστορικός Maurice Vaïsse.

Αυτός τόνισε ότι ο στρατηγός ήταν ένας σκληρός ρεαλιστής που διέσωσε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με τα προγράμματα οικονομικού εκσυγχρονισμού της χώρας του, που της επέτρεψαν να εφαρμόσει τη Συνθήκη της Ρώμης· ακόμη και οι αποφάσεις του να απορρίψει τη βρετανική πρόταση για μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου στις αρχές του 1959 και να θέσει βέτο στη βρετανική αίτηση ένταξης στην Κοινότητα θεωρήθηκαν «σκληρές αλλά έντιμες».

Η πλούσια ρητορεία του Ντε Γκωλ έχει γίνει αντικείμενο εκτενών μελετών από ερευνητές που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την εξωτερική του πολιτική. Πάντως, ακόμη δεν έχουμε τη δική του φωνή: οι ιστορικοί προσπαθούν να προσεγγίσουν τα εσώτερα κίνητρά του, αλλά τα προσωπικά του έγγραφα δεν έχουν ακόμη δοθεί στη δημοσιότητα, κάτι που τείνει να μεγιστοποιήσει τις διαμάχες και τις αντικρουόμενες ερμηνείες.

Η ασάφεια εντάθηκε από την τάση του στρατηγού να δημιουργεί σύγχυση στους συνεργάτες του με δραματικές και επιδεικτικές πρωτοβουλίες.

Τελικά, και τα δύο επεισόδια του 1966, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΟΚ, παραμένουν κλασικά παραδείγματα της γκωλικής διπλωματίας που αναλάμβανε πρωτοβουλίες με τεράστια συμβολική απήχηση, αλλά λίγα άλλαζε στο πρακτικό επίπεδο. Οι δύο κρίσεις στην πράξη αντικατόπτριζαν τις εξελισσόμενες διεθνείς δυναμικές της δεκαετίας του 1960. Η ύφεση –δηλαδή η χαλάρωση του διπολισμού– έκανε τον Ψυχρό Πόλεμο λιγότερο απειλητικό, και έτσι προσέφερε ευκαιρίες σε ηγέτες όπως ο Γάλλος πρόεδρος που ήθελαν να δοκιμάσουν τα όρια του συστήματος, με τρόπους που θα ήταν φανερά αδύνατοι κατά τον πρώιμο Ψυχρό Πόλεμο.

Το όραμα του Ντε Γκωλ να ανακτήσει το κύρος και την ισχύ της Γαλλίας ήταν συνδεδεμένο με τη διάθεσή του να απαλλάξει το διεθνές σύστημα από τη μανιχαϊστική ψυχροπολεμική λογική. Πρωτίστως, οι στόχοι αυτοί απέρρεαν από έναν συνδυασμό της ιστορικής ανάλυσης και της πολιτικής φιλοδοξίας του.

*Η κ. Ειρήνη Καραμούζη είναι λέκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Sheffield.

______________

http://www.kathimerini.gr/894938/article/epikairothta/kosmos/o-symvivasmos-toy-loy3emvoyrgoy

"Η Αφροδίτη της Μήλου" και η αρπαγή της από τους Γάλλους το 1820

Η επιστροφή της "Αφροδίτης της Μήλου" στην Ελλάδα

Η Αφροδίτη της Μήλου - περ. 100 π.Χ.

Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα από τα διασημότερα πρωτότυπα αρχαία ελληνικά γλυπτά παγκοσμίως. Οφείλει το όνομά της στο νησί όπου ανακαλύφθηκε και φυλάσσεται (είναι αιχμάλωτη) σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου, αποτελώντας ένα από τα σπουδαιότερα εκθέματά του. Το άγαλμα ανακαλύφθηκε στις 8 Απριλίου 1820 από έναν Έλληνα χωρικό, σε χώρο που ταυτίστηκε με το αρχαίο Γυμνάσιο της Μήλου. Κοντά έτυχε να βρίσκεται ο αξιωματικός του γαλλικού ναυτικού O. Voutier, ο οποίος κατάλαβε ότι επρόκειτο για έργο μεγάλης αξίας και ειδοποίησε το Γάλλο πρόξενο στη Μήλο. Τα νέα της ανακάλυψης έφτασαν στο Γάλλο πρεσβευτή στην Υψηλή Πύλη μαρκήσιο de Rivière, ο οποίος αγόρασε τελικά το έργο, έστω και υπό την πίεση που ασκούσε η παρουσία γαλλικού πολεμικού πλοίου στη Μήλο. Το άγαλμα προσφέρθηκε στο βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ΄, ο οποίος το δώρισε αμέσως στο Λούβρο.

Πρόκειται για ένα μαρμάρινο άγαλμα ύψους 2,11 μέτρων και βάρους περίπου 900 κιλών. Το έργο αναπαριστά μια νεαρή γυναικεία μορφή. Ο κορμός της είναι γυμνός ενώ το ένδυμα καλύπτει τους γοφούς και τα πόδια της. Η μορφή στηρίζεται στο δεξί της πόδι, ενώ το αριστερό κάμπτεται προς τα εμπρός και αριστερά. Ο κορμός κάμπτεται και συστρέφεται, δίνοντας την εντύπωση της κίνησης, παρά το στατικό χαρακτήρα του αγάλματος. Το πρόσωπο είναι απαθές, αυστηρό και ευγενικό. 

Η ταύτιση του έργου με την Αφροδίτη στηρίζεται στην εικονογραφική του ομοιότητα με τις ασφαλώς αναγνωρισμένες αναπαραστάσεις της θεάς και, ενώ είναι μακράν η πιθανότερη, δεν μπορεί να θεωρηθεί απολύτως βέβαιη. Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε στα τέλη του 2ου αι. π.Χ., ίσως από Μικρασιάτη γλύπτη, και εγγράφεται στο κίνημα της αναβίωσης των αξιών της κλασικής τέχνης στα τέλη της Ελληνιστικής εποχής.

Σήμερα ένα γύψινο αντίγραφο της Αφροδίτης βρίσκεται στην είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου Μήλου, ενώ το σημείο εύρεσης του αγάλματος μνημονεύεται από μια μαρμάρινη επιγραφή.

___________

http://www.milos-holiday.gr/Afroditi-tis-milou.html

GREEK JEWELRY IN THE NATIONAL ARCHAEOLOGICAL MUSEUM ATHENS

Έκκληση της Διεθνούς Αμνηστίας να απελευθερωθεί ο Νουρί

ΚΟΙΝΩΝΙΑ



Ο Νουρί είναι ένας 21 χρόνος Σύρος πρόσφυγας, που εξακολουθεί να κρατείται παράνομα σε ένα αστυνομικό τμήμα στη Λέσβο, εδώ και σχεδόν 7 μήνες, περιμένοντας να μάθει εάν θα οδηγηθεί αναγκαστικά πίσω στην Τουρκία, βάσει της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας.

Η αβεβαιότητα με την οποία είναι αντιμέτωπος τους τελευταίους μήνες και οι απαράδεκτες συνθήκες κράτησης έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχική και σωματική του υγεία.

Η αγωνία του για το τι μέλλει γενέσθαι και για την παρατεταμένη κράτησή του ήταν εμφανής όταν η Διεθνής Αμνηστία τον συνάντησε.
«Κοιμάμαι σε ένα στρώμα στο πάτωμα σε ένα κελί μαζί με άλλα πέντε άτομα… Δεν έχω τίποτα να διαβάσω που να είναι στη γλώσσα μου. Δεν μου έχει δοθεί ούτε μια καθαρή κουβέρτα από τότε που με συνέλαβαν» λέει.

Ο Νουρί κρατείται από τις 9 Σεπτεμβρίου 2016 αφότου η αίτηση ασύλου του κρίθηκε απαράδεκτη από την Επιτροπή Προσφυγών με το επιχείρημα ότι η Τουρκία είναι «ασφαλής τρίτη χώρα» για αυτόν.
Το ίδιο διάστημα, το Συμβούλιο της Επικρατείας ανέστειλε προσωρινά την απέλασή του έως ότου αποφανθεί αν θα ακυρώσει ή όχι την απόφαση της Επιτροπής Προσφυγών.
Τον Μάρτιο του 2017, ενώπιον της Ολομέλειας του Δικαστηρίου συζητήθηκε η αίτηση του Νουρί με την οποία ζητά την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Προσφυγών.
Δεν είναι σαφές πότε το Συμβούλιο της Επικρατείας θα εκδώσει την απόφασή του. Εάν το Δικαστήριο απορρίψει την αίτησή του, θα κινδυνεύει άμεσα με απέλαση στην Τουρκία.
Στο μεταξύ, η παρατεταμένη κράτηση του Νουρί έχει υπερβεί το ανώτατο χρονικό όριο κατά το οποίο οποιοσδήποτε αιτών άσυλο επιτρέπεται να κρατείται σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο (90 ημέρες).

Η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, η οποία υπογράφηκε στις 18 Μαρτίου 2016, άνοιξε τον δρόμο για την Ελλάδα ώστε η τελευταία να επιστρέφει αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες στην Τουρκία.

Ωστόσο, η Τουρκία δεν αποτελεί επί του παρόντος ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες που επιστρέφονται πίσω σε αυτήν. Δεν παρέχει πλήρες καθεστώς πρόσφυγα σε άτομα που δεν είναι Ευρωπαίοι πολίτες. Η συντριπτική πλειοψηφία των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων δεν διαθέτουν τα απαραίτητα μέσα διαβίωσης και δεν τους χορηγείται κρατική υποστήριξη.

_______________

http://insideoutborders.com/2017/04/05/amnesty-internationals-call-to-release-nouri/